Λίγα λόγια για μένα.
Γεννήθηκα το 1976 στη Χαλκίδα Ευβοίας όπου και έζησα μέχρι την ενηλικίωσή μου. Πήγα σε δημόσιο σχολείο. Στην πρώτη δημοτικού πρόλαβα το πολυτονικό σύστημα και φυσικά τη σχολική ποδιά. Δύσκολα παιδικά χρόνια, ακόμα δυσκολότερη η μαθητική ζωή. Ήταν η εποχή όπου οι δάσκαλοι στο δημοτικό «επιτρεπόταν» να τις βρέχουν στους μαθητές τους και στις γειτονιές το ρόλο αυτό έπαιζαν οι μεγαλύτεροι, όπου και αν τους συναντούσες.Ήταν όμως και η εποχή που ακόμα ζητούσες την κοπέλα που σου άρεσε σε χορό και έστηνες καρτέρι κάτω από το σπίτι της μήπως την πετύχαινες να βγαίνει, αφού το τηλέφωνο στο σπίτι το απαντούσε μονίμως η φωνή του πατέρα της. Ούτε λόγος φυσικά για κινητά τότε ή social networks. Επιστημονική φαντασία για εκείνα τα χρόνια.
Ο αθλητισμός και η σωματική άσκηση ήταν για τα περισσότερα επαρχιωτόπουλα της ηλικίας μου, η μοναδική ίσως διέξοδος. Το ποδόσφαιρο ήταν εκείνο που κυριαρχούσε τότε. Μετά το έπος του ’87, μάθαμε τελικά τι χρησίμευε και εκείνη η σπυριάρα πορτοκαλί μπάλα που έκρυβε στην αποθήκη του σχολείου ο γυμναστής. Χωρίς ποτέ να παραμελήσω τις μαθητικές μου υποχρεώσεις, αφοσιώθηκα στο ποδόσφαιρο όπου έφτασα κάποια στιγμή να παίζω επαγγελματικά.
Στο σχολικά χρόνια του Λυκείου έπρεπε να αποφασίσω κατεύθυνση, τις περίφημες τότε Δέσμες, προκειμένου να συμμετέχω στις πανελλήνιες εξετάσεις. Επέλεξα την Γ΄ Δέσμη. Θεωρητική κατεύθυνση. Αρχαία, Λατινικά, Ιστορία και φυσικά Έκθεση. Δεν το μετάνιωσα ποτέ, αφού οι επαφή με τα μαθήματα αυτά κυριολεκτικά μου άνοιξε το παράθυρο σε έναν κόσμο που μέχρι τότε δεν ήξερα καν ότι υπήρχε. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που διάβασα, κατόπιν παρότρυνσης μιας καθηγήτριάς μου στην οποία οφείλω πολλά, την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη. Εκείνες οι 100 σελίδες με επηρέασαν τόσο πολύ που δε θα ήταν υπερβολή να ομολογήσω πως ότι είμαι σήμερα, ότι έγινα και ότι στο μέλλον θα επιτύχω, το οφείλω στις δυσνόητες γραμμές του βιβλίου εκείνου.
Αποτέλεσαν την αφορμή να αρχίσω να γράφω και ο ίδιος ποιήματα, δοκίμια, μυθιστορήματα σε ηλικία μόλις 16 ετών.
Και ενώ θα ανέμενε κανείς, δεδομένου ότι στις πανελλήνιες αρίστευσα επιτυγχάνοντας εξαιρετικές βαθμολογίες, να επιλέξω κάποια εκ των νομικών ή φιλολογικών σχολών, η αγάπη μου για τον αθλητισμό με ώθησε τελικά να φοιτήσω στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, πρώην Γυμναστική Ακαδημία.
Η εισαγωγή μου στο Πανεπιστήμιο συνοδεύθηκε από τη μόνιμη μετεγκατάστασή μου στην πόλη της Αθήνας. Παράλληλα με τις σπουδές μου εργαζόμουν σκληρά σε ένα χυτήριο μετάλλων κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες, ενώ δεν έπαψα ποτέ να αγωνίζομαι σε ποδοσφαιρικές ομάδες, φτάνοντας μάλιστα μέχρι το κατώφλι της Ά Εθνικής κατηγορίας.
Την ίδια εποχή ξεκίνησα την επαφή μου με τις πολεμικές τέχνες αλλά και τη μουσική. Αγόρασα την πρώτη μου κιθάρα, μια υπέροχη ακουστική την οποία δεν αποχωρίστηκα ποτέ. Ούτε καν στη στρατιωτική μου θητεία. Έμαθα να παίζω μόνος μου και πολύ γρήγορα άρχισα να γράφω στίχους και μουσική. Με κάποιους φίλους παίζαμε τότε σε κάποιες μπουάτ. Δύσκολα πράγματα για έναν αθλητή με τις δικές μου υποχρεώσεις.
Μετά τις σπουδές μου, υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία. Στο πεζικό αρχικά ως λοχίας σε τάγμα εθνοφυλακής στην παραμεθόριο και έπειτα ως καταδρομέας στον ίδιο τόπο.
Η θητεία μου στους καταδρομείς με έκανε να αγαπήσω τις ατελείωτες πεζοπορίες στη φύση.
Αποστρατεύτηκα από το ΓΕΕΘΑ ως οδηγός υψηλών προσώπων.
Τα πρώτα χρόνια μετά την απόλυσή μου ασχολήθηκα με το αντικείμενο των σπουδών μου. Με αρκετή επιτυχία θα έλεγα και πάντα ως ελεύθερος επαγγελματίας. Έχοντας πια εγκαταλείψει τον επαγγελματικό αθλητισμό.
Υπήρξα συνιδρυτής και συναίτερος μιας εξαιρετικής εταιρείας εμπορίας αθλητιατρικών ειδών πανελλήνιας εμβέλειας που υφίσταται μέχρι σήμερα. Δημιούργησα ένα ρηξικέλευθο αθλητιατρικό software για υπολογιστές σε μια εποχή που ακόμα υπήρχαν και λειτουργούσαν υπολογιστές Pentium ΙΙΙ, floppy disks και τα software κλείδωναν με σειριακό hasp usb. Το μακρινό 2003, υπήρχε ακόμη μια πολύ μεγάλη μερίδα επαγγελματιών (γιατροί, ιδιοκτήτες γυμναστηρίων, διαιτολόγοι, φυσικοθερεπευτές) που δε χρησιμοποιούσε καν υπολογιστή. Το software που τους προτείναμε ήταν πολύ πέρα από τις δυνατότητές τους.
Όταν αποσύρθηκα από την εταιρεία αποφάσισα να ιδρύσω τη δική μου επιχείρηση. Το 2005 ασχολήθηκα επαγγελματικά με τον προγραμματισμό ιστοσελίδων και τις γραφιστικές υπηρεσίες. Στα τέλη της χρονιάς εκείνης, σύστησα για πρώτη φορά μεταξύ γνωστών και φίλων την “webimage” graphics & web design studio.
Σε μια εποχή που οι συνδέσεις ήταν ακόμα dial up και το broadband δίκτυο ήταν μια ουτοπία, οι απαιτήσεις δε θα μπορούσαν εκ των πραγμάτων να ήταν υψηλές. Κυρίως HTML , CSS και ελάχιστες ως μηδαμινές απαιτήσεις για PHP προγραμματισμό. Social Networks ακόμα δεν υπήρχαν ή αν υπήρχαν δεν ήταν γνωστά στην Ελλάδα. Επικρατούσε τότε η μάχη του φυλλαδίου. Χιλιάδες φυλλάδια, επαγγελματικές κάρτες, κατάλογοι, ημερολόγια και άλλα τέτοια ήταν το βασικό αντικείμενο της δουλειάς μου.
Με την ανάπτυξη του διαδικτύου, αυξήθηκε και η ζήτηση για απαιτητικές ιστοσελίδες που θα μπορούσαν να σταθούν στον ανταγωνισμό. Η μικρή επιχείρηση μεγάλωσε, εδραιώθηκε και αναπτύχθηκε σε πανελλήνια εμβέλεια. Και πάνω που η Ελλάδα άρχισε να αντιλαμβάνεται τα οφέλη του διαδικτύου για την προώθηση των επιχειρήσεών της, ήρθε η κρίση. Μολονότι οι αντιξοότητες γιγαντώθηκαν, η εξέλιξη της “webimage” δε σταμάτησε ποτέ.
Όπως ποτέ δε σταμάτησε το πάθος μου για τη συγγραφή βιβλίων και τραγουδιών.
Το site το οποίο επισκέπτεσαι αυτή τη στιγμή, το ipubnet.com, γεννήθηκε από το συναπάντημα των επαγγελματικών μου δραστηριότητων και της αστείρευτης αγάπης μου για τη συγγραφή και τη δημιουργία γενικότερα.
Όταν τελικά αποφάσισα να εκδώσω το πρώτο μου βιβλίο, το «Προνομιούχος Ζωή», το 2019, διαπίστωσα με μεγάλη έκπληξη τις δυσκολίες και τα εμπόδια που έχει να αντιμετωπίσει ένας νέος συγγραφέας προκειμένου να εκδώσει το βιβλίο του με επιτυχία.
Έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το site, όχι μόνο για να προβάλλω τις δικές μου δημιουργίες αλλά και για να βοηθήσω άλλους, νέους συγγραφείς, μέσα από την ιδιότητά μου ως σχεδιαστής ιστοσελίδων και γραφίστας να εκδώσουν με επιτυχία το δικό τους έργο.
Πάντα πίστευα ότι τα εμπόδια και οι δυσκολίες δεν είναι ποτέ ανυπέρβλητα. Ανέκαθεν θεωρούσα ότι υπάρχουν, όχι για να μας αποθαρρύνουν και να σταματήσουμε την πορεία μας αλλά για να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε διαδρομή μέχρι την επιτυχία.
Σε αυτή την εναλλακτική διαδρομή μέχρι την επιτυχία, το ipubnet.com φιλοδοξεί να σταθεί άξιος συνοδοιπόρος και παραστάτης σου.
Είναι η απαρχή της νέας φλογερής φιλοδοξίας μου να στρέψω τους Έλληνες αναγνώστες και συγγραφείς προς το ηλεκτρονικό βιβλίο και να εδραιώσω έτσι μια επικερδή σχέση και για τις δυο πλευρές.
Σε κάποια μελλοντική παρουσίαση του βιβλίου μου θα χαρώ να σε γνωρίσω από κοντά και να ανταλλάξουμε απόψεις. Θα είναι τιμή μου.
Φιλικά
Δημήτρης Αδάμ